‘Ik werk voor het kind in mezelf en in elk van ons. Dat heeft vooral te maken met een manier van kijken, vol verwondering. Als ik verhalen vertel aan kinderen, halen ze daar plots iets anders uit dan ik had bedoeld of iets wat ik al vergeten was. Dat vind ik nog elke keer een mooi cadeau.

Dat gevoel van verwondering is perfect gevat in Könneckes boeken over Anton. De Duitse illustrator bracht ondertussen al meerdere verhalen in de reeks uit, en allemaal zijn ze eenvoudig, maar geniaal. Ik vind het alleszins ongelooflijk hoe Könnecke met heel weinig woorden een volledige wereld opbouwt en zijn karakters echt laat leven. Net daarom vind ik het als maker moeilijk om een prentenboek te schrijven, maar hij slaagt er wonderwel in. Ook de tekeningen laten veel ruimte aan de kijker om het verhaal zelf verder in te vullen, en toch geven ze met amper enkele lijnen en kleuren de wereld van kleuters weer. Vroeger las ik Antons avonturen voor aan mijn drie kinderen.

Dan zaten ze gespannen te kijken naar hoe het jongetje bijvoorbeeld achter een simpel blaadje aan ging. Een heel boek lang doet hij niets anders, om dan te eindigen in een hele hoop blaadjes. Mijn kinderen vonden het hilarisch en ook als volwassene had ik er iets aan, want ik genoot van hoe de kinderlijke fantasie alles groter maakte. In Anton en de meisjes speelt Könnecke dan weer heerlijk met stereotypen over jongens en meisjes. Als kers op de taart zorgde Edward van de Vendel voor een hele mooie, Nederlandse vertaling. Alles samen maakt het van deze Anton-omnibus een tijdloos meesterwerkje.’

Opgetekend door Katrien Steyaert voor dasKULTURforum Antwerpen.
Foto: © Vicky Bogaert.