Rond 1900 heette Antwerpen in sommige tijdschriften de ‘Duitse stad’. Toen Duitse troepen de havenstad in 1914 belegerden en bezetten, woonde en werkte er een omvangrijke gemeenschap Antwerpse Duitsers.

Wat maakte het in de negentiende eeuw zo aantrekkelijk voor Duitse staatsburgers om zich in Antwerpen te vestigen en te integreren? Talrijke verenigingen, handelszaken, investeringen, scholen, kerken en goede werken getuigen van een diepgewortelde verankering. De ‘Duitse kolonie’ verwierf een centrale plaats in het Antwerpse gemeenschapsleven, die ook in het straatbeeld zichtbaar was. Architecturale, culturele en etymologische sporen zijn nog steeds aanwezig.

Duitse sporen in Antwerpen verkent de Duitse epoque aan de hand van verhalen, gebouwen, familienamen en interieurs uit die tijd. Het belevingsparcours volgt de handel en wandel van Duitse handelaars, kunstenaars en architecten in Antwerpen, en stuit op het emotioneel conflict waarmee Antwerpse Duitsers in oorlogstijd worstelden. De belegering van Antwerpen in 1914 stelde hun loyaliteit tegenover het moederland zwaar op de proef. De vraag of ze het thuisland – de bezetter – steunden, of de stad van hun hart, hun kinderen en hun vrienden, was verscheurend. Tien halten roepen de lange bloeitijd en de stille tragiek van de vergeten Antwerpse gemeenschap in het leven.

Deze stadswandeling van Antwerpen Averechts werd samengesteld in opdracht van het Vredescentrum Provincie/Stad Antwerpen naar aanleiding van het herdenkingsjaar Antwerpen ’14-’18.